Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, γιατί οι ώρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για τη χώρα. Και πρέπει να δώσουμε σαφές μήνυμα σε μια κοινωνία που αγωνιά και σε ένα λαό που βρίσκεται σε μεγάλη ανησυχία.
Το μήνυμα της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος σήμερα:
Στάση ψυχραιμίας, όταν η κυβέρνηση μοιάζει να τα ‘χει χαμένα.
Συνέπεια πολιτικής, όταν διάφοροι γύρω μας, άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι, άλλα το βράδυ.
Επιμονή στις θέσεις μας, που επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα, από τους αριθμούς της οικονομίας κι από τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου.
Σαφήνεια στην πολιτική μας, γιατί σε συνθήκες κρίσης, οι μεγάλες κουβέντες τρώνε την ουσία.
Και ευελιξία στην πολιτική μας, γιατί αυτή τη στιγμή δεν εκφράζουμε μόνο τις θέσεις όλης της Παράταξής μας, αλλά και τις αγωνίες ενός ολόκληρου λαού.
Ασκήσαμε επί ενάμιση χρόνο μια Αντιπολίτευση, όχι εύκολη, όχι συνηθισμένη. Και σίγουρα διαφορετική, πολύ-πολύ διαφορετική από εκείνη που είχε μάθει να ασκεί το ΠΑΣΟΚ.
Δεν λαϊκίσαμε, όπως έκανε «καθ’ υπερβολήν, κατά συρροή και εξακολούθηση» πάντα το ΠΑΣΟΚ.
Δεν κατεβάσαμε τον κόσμο στους δρόμους, όπως έκανε ανέκαθεν το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είπαμε «όχι σε όλα».
Δεν διστάσαμε να προσφέρουμε συναίνεση στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και χωρίς να μας το ζητήσει, στους κρίσιμους πρώτους μήνες, όταν μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί η προσφυγή στο Μνημόνιο.
Δεν διστάσαμε να ψηφίσουμε πολλά νομοσχέδια που έφερε το ΠΑΣΟΚ για ψήφιση, όταν ήταν σωστά και χρήσιμα για τον τόπο, πράγμα που σχεδόν ποτέ δεν έκανε το ΠΑΣΟΚ στην Αντιπολίτευση.
Δεν διστάσαμε να πούμε «όχι» στο Μνημόνιο. Για τρείς λόγους: Προβλέψαμε την μεγάλη ύφεση που έφερε επίμονα υψηλά ελλείμματα. Προβλέψαμε ότι θα διόγκωνε το χρέος. Και τέλος, προβλέψαμε ότι όλα αυτά δεν θα τα άντεχε ούτε η οικονομία, βέβαια, αλλά ούτε και η κοινωνία. Και, όπως λέγαμε τότε, θα υπήρχαν κίνδυνοι κοινωνικών εκρήξεων. Πράγμα, που πέρα από τη διάλυση της οικονομίας, θα υπονόμευε και την ίδια τη Δημοκρατία…
Στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο σε όλες τις εκτιμήσεις μας: Πράγματι, το έλλειμμα περιορίστηκε για το 2010 πολύ λιγότερο απ’ ό,τι το περίμεναν και πολύ λιγότερο απ’ ό,τι το υπολογίζουν και σήμερα. Ενώ τώρα πια παραμένει κολλημένο στο 10%, παρά τα συνεχή περιοριστικά μέτρα που παίρνουν και ξαναπαίρνουν. Παραμένει κολλημένο γύρω στο 10% και για το 2010 και -κατά τις προβλέψεις της Ευρώπης για το 2011 και το 2012.
Όπως προειδοποιούσαμε η τεράστια ύφεση έφαγε πέρσι και κατατρώει και σήμερα όλα τα περιοριστικά μέτρα για το έλλειμμα. Και οι θυσίες του ελληνικού λαού πηγαίνουν χαμένες.
Το χρέος, πράγματι, ξέφυγε. Στις αρχές του 2010 το υπολόγιζαν γύρω στο 127% του ΑΕΠ. Το Μάιο προέβλεπαν ότι το 2013 θα φτάσει στο 146% κι ύστερα θα αρχίσει να μειώνεται. Ήδη, ξεπέρασε το 150% και τώρα το προβλέπουν οι ίδιοι ότι, αν μείνουμε μόνο με τα μέτρα που τότε προέβλεπαν, το 2015 θα φτάσει το 200%! Η επιδείνωση του ελλείμματος, όχι μόνο επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας, αλλά ξεπέρασε ακόμα και τους δικούς μας φόβους. Ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι την περιμέναμε κι εμείς…
Τέλος, η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Δεν είναι μόνο οι φωνές των «αγανακτισμένων» στις Πλατείες. Είναι η απελπισία των απλών ανθρώπων, που έχουν χάσει την πίστη στον εαυτό τους, που χάνουν την πίστη στο μέλλον αυτής της χώρας. Και που δεν τους ενοχλεί μόνον, ότι τους ζητούνται όλο και μεγαλύτερες θυσίες, όλο και περισσότερα, πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Τους προκαλεί οργή και απόγνωση ότι παρά τις θυσίες δεν φαίνεται ακτίδα φωτός στον ορίζοντα. Παρά μόνο σκοτάδι. Όλο και πιο πυκνό σκοτάδι.
Μέσα σε ένα χρόνο το σύνολο της κριτικής που ασκήσαμε, πέρσι τέτοιο καιρό, επαληθεύθηκε πλήρως. Και σήμερα δεν είμαστε οι μόνοι που τα λέμε. Ολόκληρη η κοινωνία τα λέει. Και μεγάλο μέρος, το μεγαλύτερο μέρος του έγκυρου ξένου τύπου λέει ακριβώς τα ίδια: Ότι η Πολιτική του Μνημονίου για την Ελλάδα δεν δούλεψε. Ότι έκανε ζημιά, αντί για καλό. Και ότι η συνέχισή της θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά…
Εμείς, όμως, δεν κάναμε αυτό που παραδοσιακά έκανε η Αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Και κυρίως η Αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ…
Δεν περιμέναμε στη γωνία να επαληθευθεί η κριτική μας. Δεν περιμέναμε στη γωνία να διογκωθεί η φθορά της κυβέρνησης. Δεν μας αρκούσε να κερδίσουμε την εξουσία εύκολα και ανώδυνα, με τον «ούριο άνεμο» της κυβερνητικής φθοράς και του «ώριμου φρούτου».
Ήδη, από πέρσι, καταθέσαμε προτάσεις διεξόδου από την κρίση. Ολοκληρωμένες, αναλυτικές και κοστολογημένες. Κι αυτό δεν το συνηθίζουν τα κόμματα της Μείζονος Αντιπολίτευσης, γιατί έτσι δίνουν στόχο, έτσι αναγκάζονται να ανοίξουν τα χαρτιά τους, έτσι «σπάνε αυγά», γιατί εκτίθενται με απόψεις που σε κάποιους δεν αρέσουν…
Εμείς, παρ’ όλα αυτά, τολμήσαμε να προτείνουμε καινούργια πράγματα. Για τα οποία μας ειρωνεύθηκαν αρχικά. Και στη συνέχεια αναγκάστηκαν να τα προσυπογράψουν.
Από πέρσι ως φέτος, οι θετικές προτάσεις μας διαστρεβλώθηκαν απίστευτα.
Πρώτα τις διαστρέβλωσαν όσο μπορούσαν – και μέσα και έξω από την Ελλάδα! Ύστερα προσπάθησαν να τις υιοθετήσουν. Κι ύστερα, μας ζήτησαν να τις στηρίξουμε – προσέξτε: τις δικές μας προτάσεις να στηρίξουμε!
Αλλά εμείς, με τη μέχρι σήμερα Πολιτική μας, και με την επικαιροποιημένη πρόταση που καταθέσαμε πρόσφατα – το Ζάππειο-ΙΙ – ξεπεράσαμε όλα αυτά τα εμπόδια.
Αποδείξαμε ότι δεν είμαστε εμείς αντίθετοι με την περικοπή της σπατάλης στο Δημόσιο. Αντίθετα, εμείς είμαστε οι πρώτοι που την προτείναμε και με συνέπεια την υποστηρίξαμε. Μόνο στο Ζάππειο-ΙΙ (για να μην πάω πιο πίσω) προτείνουμε περικοπές σπατάλης (όχι οριζόντιες περικοπές) ύψους 18,4 δισεκατομμυρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, κι απ’ αυτά πάνω από 4 δισεκατομμύρια περικοπή σπατάλης από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματός μας.
Αποδείξαμε ότι δεν είμαστε εμείς αντίθετοι με τις αποκρατικοποιήσεις και με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς προτείναμε πρώτοι αποκρατικοποιήσεις, πριν ακόμα υπογραφεί το Μνημόνιο. Αλλά η κυβέρνηση, ούτε αποδέχθηκε τότε τις προτάσεις μας, ούτε έκανε τίποτε στη συνέχεια. Εμείς δεν ήμασταν αντίθετοι με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς την προτείναμε! Εξηγήσαμε πόσα και από πού μπορούν να βρεθούν και πώς, χωρίς να χαθεί κυριότητα περιουσίας ή υπεραξίες που μπορεί να παράγει το ίδιο το Δημόσιο από την περιουσία του.
Αποδείξαμε ότι, όταν λέμε «Επανεκκίνηση» της Οικονομίας, ξέρουμε τι λέμε κι εννοούμε αυτά που λέμε: Μιλήσαμε για δημιουργικό σόκ που μπορεί να προκαλέσει Ανάκαμψη, με μέτρα που ενισχύουν την προσφορά και την επιχειρηματικότητα, μέτρα που ενισχύουν τη ζήτηση, μέτρα που ενισχύουν τη ρευστότητα. Όλα αυτά ταυτόχρονα και συμπληρώνοντάς τα με μέτρα που εξουδετερώνουν το όποιο κόστος για τον Προϋπολογισμό στα πρώτα χρόνια.
Έτσι προτείναμε την πλήρη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων που μπορεί να φέρει, κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, πάνω από 9 δισεκατομμύρια σε τέσσερα χρόνια και πάνω από 1,6 δισεκατομμύριο σε ένα χρόνο. Αλλά και την πάταξη της φοροδιαφυγής με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι επιχειρήθηκε ως σήμερα. Με χαμηλότερους συντελεστές, πιο αυστηρές ποινές και νέο σύστημα που να μειώνει στο ελάχιστο τη σχέση εφόρου-φορολογούμενου. Κι απ’ αυτή την πηγή μπορούν να βρεθούν επίσης πάνω από 8 δισεκατομμύρια σε τέσσερα χρόνια, πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο τον πρώτο χρόνο.
Σας τα λέω όλα αυτά σήμερα μόνο για ένα λόγο: για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το Σχέδιο Επανεκκίνησης της Οικονομίας που καταθέσαμε στο Ζάππειο-ΙΙ δεν αυξάνει το έλλειμμα. Το μειώνει από τoν πρώτο χρόνο. Το πρόγραμμά μας εξισορροπεί πλήρως το όποιο κόστος και παράγει αμέσως καθαρό όφελος. Ακόμα και με τις πιο μετριοπαθείς ή και δυσμενείς υποθέσεις, ακόμα και χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα της Ανάκαμψης που θα ακολουθήσει, το Σχέδιό μας θα αποδώσει αμέσως. Ενώ η πολιτική που εφαρμόζεται, έχει ήδη αποτύχει. Και παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα ένα ολόκληρο χρόνο μετά την υιοθέτησή της.
Θέλουμε την αλλαγή των όρων του Μνημονίου, θέλουμε την αλλαγή της πολιτικής αυτής, για να μπορέσουμε να επιτύχουμε το ταχύτερο τη δημοσιονομική εξυγίανση. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στην αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και τις αποκρατικοποιήσεις. Για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το ταχύτερο τις διαρθρωτικές αλλαγές. Για να μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές το ταχύτερο, να απαλλαγούμε από την ανάγκη του Μηχανισμού Στήριξης το ταχύτερο.
Γι’ αυτό προτείναμε Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την πολιτική της Επανεκκίνησης, να επιτύχουμε την Ανάκαμψη και να μπορέσει η χώρα να παράγει εισοδήματα, κέρδη, φορολογικά έσοδα. Ώστε η κοινωνία να αντέξει τις περικοπές. Και να μειωθεί το έλλειμμα.
Κι αντί για αλλαγή Πολιτικής έχουμε με το Μεσοπρόθεσμο επιμονή στο ίδιο λάθος και επέκταση του λάθους. Περισσότερες οριζόντιες περικοπές και σκληρότερους φόρους, πάνω στους ήδη υψηλούς φόρους, πάνω στους ίδιους ώμους. Που έχουν λυγίσει.
Συνάντησα προχθές ένα σοφό Έλληνα, τον διεθνούς φήμης καθηγητή Φυσικής Δημήτρη Νανόπουλο. Ο οποίος μου ανέφερε αυτό που έλεγε κάποτε ο Άινσταϊν:
Ότι ο ορισμός της Ανοησίας, είναι ακολουθώντας την ίδια μέθοδο, να προσδοκάς διαφορετικά αποτελέσματα!
Κανείς πια δεν μας λέει ότι η δική μας Πολιτική είναι λάθος. Μας λένε τώρα ότι… έχει αντίρρηση η Τρόϊκα.
Αλλά, όσο περνάει ο χρόνος και φαίνεται ότι η σημερινή πολιτική παράγει μεγαλύτερη ελλείμματα όχι μικρότερα. Μεγαλύτερο χρέος εκτός ελέγχου. Όχι μικρότερο χρέος. Κι ότι όσο περισσότερα περιοριστικά μέτρα παίρνονται, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση, τότε θα πειστούν όλοι ότι το Σχέδιο δεν δουλεύει. Και ότι χρειάζεται εναλλακτικό Σχέδιο. Κι αυτό το έχουμε καταθέσει.
Και ασφαλώς θα χρειαστεί μια αξιόπιστη κυβέρνηση να το εφαρμόσει. Και αυτή θα είμαστε εμείς!
Εμείς που κερδίζουμε κάθε μέρα, ακριβώς γιατί δεν ταυτιστήκαμε με το λάθος από την αρχή, ακριβώς γιατί προβλέψαμε την αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε. Αυτά τα δύο: Εναλλακτικό Σχέδιο και αξιόπιστη κυβέρνηση για να το εφαρμόσει, εμείς τα διασφαλίζουμε.
Με την επίσκεψή μου στην Ευρώπη αυτό το μήνυμα μετέφερα.
Άλλωστε, η Επαναδιαπραγμάτευση, εκτός από απαραίτητη είναι και ρεαλιστική: Γιατί δεν ζητάμε τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι αποδέχθηκαν για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Για την ακρίβεια ζητάμε πιο μετριοπαθή πράγματα απ’ αυτά που δέχθηκαν και υπέγραψαν στα δικά τους Μνημόνια. Και στο θέμα των φορολογικών συντελεστών και στο θέμα της αποκατάστασης των χαμηλοσυνταξιούχων. Και δεν θα είναι εύκολο να αρνούνται στην Ελλάδα ό,τι αποδέχθηκαν στις άλλες δύο χώρες που έχουν προβλήματα αντίστοιχα με αυτά της Ελλάδας.
Μη μας θυμίζει, λοιπόν, απόψε ο κ. Παπανδρέου τη «συναίνεση» που υπήρξε στην Πορτογαλία κυρίως. Διότι αυτά που πέτυχε η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ούτε τα σκέφθηκε, ούτε τα διαπραγματεύθηκε με την Τρόικα και βέβαια, ούτε και ποτέ τα συζήτησε μαζί μας, όπως έγινε στην Πορτογαλία. Γι’ αυτό και ποτέ δεν τα πήρε.
Και δεν τολμά, ούτε καν σήμερα να τα διαπραγματευθεί!
Δεν είμαστε αντίθετοι στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τους υιοθετούμε ακόμα πιο αποφασιστικά. Δεν ζητάμε να αλλάξουμε κάτι που ήδη λειτουργεί και αποδίδει. Ζητάμε να αλλάξουμε κάτι που, ούτε λειτουργεί ούτε αποδίδει. Δεν ζητάμε παράλογα πράγματα. Ζητάμε ό,τι έχουν ήδη αποδεχθεί για άλλες χώρες όπως η Ελλάδα. Άρα χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Οι αριθμοί όλο και περισσότερο, θα ενισχύουν τις θέσεις μας. Ο ξένος τύπος, όλο και περισσότερο, συνηγορεί υπέρ των απόψεών μας.
Μέσα στην Ελλάδα, όλο και περισσότεροι προσχωρούν στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης. Απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους πλέον. Ακόμα κι από την κυβερνητική παράταξη. Και η κοινωνία όλο και περισσότερο αγωνιά, όλο και περισσότερο στέλνει μηνύματα πως δεν αντέχει. Άρα και η κοινωνική κατάσταση όλο και περισσότερο ενισχύει τα επιχειρήματά μας.
Τι χρειάζεται για να γίνει δεκτή η επαναδιαπραγμάτευση;
Είτε να τη στηρίξει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Είτε να τη στηρίξει μια νέα κυβέρνηση που με νέα ισχυρή εντολή, θα επιτρέψει σε μια νέα κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με τον ελληνικό λαό ενωμένο πίσω της.
Χθες, ο Πρωθυπουργός μου πρότεινε να στηρίξουμε από κοινού μια κυβέρνηση σωτηρίας.
Το είδα ως μια ιστορική ευκαιρία. Να πάμε όλοι μαζί και να διαπραγματευθούμε την Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας, που θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να φανεί συνεπής με τις υποχρεώσεις της και στους δανειστές να πάρουν τα χρήματά τους και στην Ελλάδα να βγεί από την κρίση και στην Ευρώπη να ξεπεράσει το πρόβλημα που η ελληνική κρίση δανεισμού έχει δημιουργήσει.
Το είδα ως ιστορική ευκαιρία. Και πρότεινα στον κ. Παπανδρέου να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Όχι για να χαλαρώσουμε την προσπάθεια που κάνει η χώρα. Αλλά για να γίνει πιο αποτελεσματική η προσπάθεια που κάνει η χώρα. Ο κ. Παπανδρέου δεν αρνήθηκε την πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση. Κάθε άλλο…
Ύστερα του υπογράμμισα ότι σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι ο ίδιος Πρωθυπουργός. Γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη και της κοινωνίας και της αγοράς. Κι ότι πρέπει να βρούμε ένα άλλο πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Κι αυτό το δέχθηκε. Όμως, λίγο αργότερα, μάθαμε από τα ΜΜΕ ότι … μου το πρότεινε ο ίδιος. Σημασία, βέβαια, εκείνη τη στιγμή, δεν είχε ποιος το πρότεινε. Αλλά το ότι ο κ. Παπανδρέου αποδεχόταν να παραιτηθεί…
Αυτά ήταν τα βασικά που συζητήσαμε χθες. Διαφωνία για τη διάρκεια μιας τέτοιας κυβέρνησης, όπως είπε εκείνος απόψε, δεν προέκυψε!
Εγώ πράγματι, υποστήριξα ότι πρέπει να έχει σαφή αποστολή την επαναδιαπραγμάτευση και μόλις την επιτύχει να οδηγηθούμε ομαλά σε εκλογές. Εκείνος μου απάντησε ότι δεν μπορεί να είναι πολύ βραχύβια, διότι τότε θα έχουμε από την πρώτη στιγμή μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, πράγμα που θα κάνει κακό στην Οικονομία. Εγώ αποδέχθηκα – επαναλαμβάνω αποδέχθηκα! – τη λογική αυτού του επιχειρήματος και έμεινα με την εντύπωση ότι θα μπορούσαμε να βρούμε μια «χρυσή τομή», όσον αφορά τη χρονική διάρκεια.
Έθεσα επίσης – εκτός από τα οικονομικά - το θέμα κατάργησης του Νόμου για την Ιθαγένεια - για τους Μετανάστες - που ψήφισε πέρσι το ΠΑΣΟΚ. Με τη λογική ότι δεν μπορεί την ώρα που προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την ελληνική οικονομία, να προσελκύουμε καραβάνια λαθρομεταναστών, από χώρες τις περιοχής που βρίσκονται σε αναβρασμό. Δεν μπορούμε να σταθεροποιήσουμε οικονομικά μια χώρα που αποσταθεροποιείται κοινωνικά απ’ έξω! Κι αυτό το έθεσα για να διευκολυνθεί το έργο – για να μην υπονομευτεί το έργο – της κοινής προσπάθειας που επρόκειτο να αναλάβουμε. Και με την πεποίθηση ότι το ζητά πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ακόμα κι από τους ψηφοφόρους του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Αυτά συζητήσαμε σε γενικές γραμμές. Πρέπει να σας πω ότι διαφωνίες δεν αναφάνηκαν σε αυτό το επίπεδο. Ασφαλώς υπήρχαν πολλά που επρόκειτο να ρυθμιστούν στη συνέχεια, αλλά σημεία τριβής δεν υπήρξαν.
Όλα έδειχναν ότι ήταν πράγματι, μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά συνέχεια δεν υπήρξε. Λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Παπανδρέου με ειδοποίησε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η πρωτοβουλία αυτή.
Απέρριψε μόνος του, αυτό που είχε προτείνει ο ίδιος ή είχε αποδεχθεί ο ίδιος!
Και το βάφτισε «διαρροή»!
Ποια «διαρροή»; Μα η πρώτη δημόσια επιβεβαίωση της πρωτοβουλίας του Πρωθυπουργού έγινε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο χθες το απόγευμα!
Και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ μάθαιναν στον αέρα – κυριολεκτικά – αυτά που δημόσια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωνε.
Τελικά ο κ. Παπανδρέου υπαναχώρησε.
Κι έτσι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Για αληθινή συναίνεση όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων. Αλλά ανάμεσα στα κόμματα και την κοινωνία. Που αυτά ακριβώς επιθυμούσε: να πάμε και να τα διαπραγματευθούμε όλοι μαζί…
Και χάθηκε αυτή η ευκαιρία, γιατί ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δεν άντεξε τις πιέσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, όσων είναι γαντζωμένοι με την εξουσία. Κι έγινε ο ίδιος αιχμάλωτός τους.
Κι έτσι η κοινή πρωτοβουλία για τη σωτηρία της Ελλάδας, μετατράπηκε, σε λίγες ώρες, σε αγωνιώδη διάσωση της ΠΑΣΟΚικής εξουσίας…
Για μια ακόμα φορά, ο κ. Παπανδρέου κινείται μόνο «επικοινωνιακά».
Ζητάει συναίνεση και κατηγορεί την Αντιπολίτευση, την ώρα που δικοί του βουλευτές παραιτούνται με βαριές κατηγορίες σε βάρος του.
Την κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματός του ας μη προσπαθεί να τη χρεώνει στην Αντιπολίτευση. Έλεος πια!
Και κάτι ακόμα:
Μέχρι τώρα μας έκανε εκκλήσεις για συναίνεση. Δεν μας έλεγε σε τι είδους «συναίνεση».
Εμείς διευκρινίζαμε ότι συναίνεση στο λάθος, στη λάθος πολιτική δεν μπορούσαμε να δώσουμε. Συναίνεση μπορούσαμε να δώσουμε στη διόρθωση του λάθους. Στην αλλαγή Πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Άλλωστε, αυτό, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με πήρε τηλέφωνο και μου το πρότεινε: Δηλαδή κυβέρνηση σωτηρίας, ώστε από κοινού να επιτύχουμε νέα διαπραγμάτευση τόσο των όρων του Μνημονίου όσο και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Δεν χρειάστηκε καν να του το θέσω εγώ ως όρο…
Άλλωστε ό ίδιος το παραδέχθηκε πριν λίγη ώρα από κοντινή αίθουσα.
Όμως, ποιος ενημερώνει την Ευρώπη για το ακριβώς αντίθετο;
Κι ως πότε θα ανέχομαι αυτή τη συνεχή παραπληροφόρηση προς τα έξω;
Γιατί μέχρι πριν λίγους, μήνες άκουγα να διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας μέσα στην Ελλάδα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει πια, ή συμβαίνει πολύ σπανιότερα.
Τώρα βλέπω με αηδία να διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας στο εξωτερικό, στην Ευρώπη. Κάποιοι επειδή δεν μπορούν να παράγουν Πολιτική για τον εαυτό τους, παράγουν συνεχώς στρεβλωτική προπαγάνδα σε βάρος των αντιπάλων τους.
Δεν πειράζει, θα το ξεπεράσουμε κι αυτό, γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Όποιος έχει εμπιστοσύνη στις απόψεις του, στο δίκιο του, στο ότι τα γεγονότα θα τον επαληθεύσουν και στην στήριξη της κοινωνίας, βρίσκει τρόπο να εξουδετερώνει τέτοια στρεβλωτική προπαγάνδα.
Το επιτύχαμε μέσα στην Ελλάδα.
Σύντομα θα το επιτύχουμε και στο εξωτερικό.
Γιατί πράγματι, αυτό που λέμε είναι αίτημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Κι είναι προϋπόθεση για να ορθοποδήσει η Ελληνική Οικονομία και να βγει από την κρίση:
Η Επανεκκίνηση της Οικονομίας και η Επαναδιαπράγματευση της Οικονομικής μας πολιτικής.
Ξέρω ότι εκφράζει όλους σας σε αυτή την αίθουσα. Ξέρω ότι εκφράζει παρά πολλούς από όλα τα κόμματα. Ξέρω ότι κάθε μέρα εκφράζει όλο και περισσότερους.
Αυτή είναι η υγιής βάση της συναίνεσης που έχει ανάγκη ο τόπος.
Αυτή είναι η βάση της ενότητας λαού και πολιτικής.
Αυτή είναι η βάση της δύναμής μας: Η ενότητά μας πάνω σε ένα σωστό και δίκαιο αίτημα. Από το οποίο όλοι μόνο να κερδίσουν έχουν.
Αλλαγή πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Η προπαγάνδα που σας έλεγα λίγο πριν, δεν προσπαθεί μόνο να διαστρεβλώσει τις απόψεις μας. Επιχειρεί να αμαυρώσει και την εικόνα μας:
Προσπαθεί να μας εμφανίσει ίδιους με την Κυβέρνηση. Με ίδιες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας.
Καλλιεργείται επίμονα το «όλοι ίδιοι είναι».
Αυτή είναι η πιο ύπουλη προπαγάνδα.
Ε λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Όταν εμείς λέγαμε «πάγωμα μισθών και συντάξεων», εκείνοι έλεγαν «λεφτά υπάρχουν»!
Όταν εμείς λέγαμε «ξεκολλήστε – πάρτε μέτρα», εκείνοι μοίραζαν επιδόματα.
Όταν εμείς μιλούσαμε για την βέβαιη αποτυχία του Μνημονίου, αυτοί μας έλεγαν ανεύθυνους.
Και όταν σήμερα λέμε για «αλλαγή πολιτικής», αυτοί μπλοφάρουν για δήθεν συναίνεση. Και υπονοούν να προσυπογράψουν όλοι την ίδια λαθεμένη πολιτική.
Σήμερα άκουσα τον κ. Παπανδρέου να αναρωτιέται δημόσια: Πώς έφτασε η Ελλάδα σε αυτό το σημείο; Γιατί να μην έχουμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια τις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις;
Του έχω την απάντηση:
Γιατί εσύ κ. Παπανδρέου και το κόμμα σου δεν το άφησαν, κρεμασμένοι στα κάγκελα του λιμανιού του Πειραιά. Και τορπιλίζοντας κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση της Νέας Δημοκρατίας!
Όμως ακόμα και σήμερα, σε διπλανή αίθουσα, μίλησε, σαν χθες να μην έγινε τίποτε. Σαν να μην ήταν Πρωθυπουργός «εν κενώ»!
Οι αγορές όλες βρέθηκαν σε αναβρασμό, τα spreads ξεπέρασαν τις 1500 μονάδες και σήμερα ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μετέωρα βήματα αμηχανίας σε μια χώρα που βράζει…
Αλλά να ξέρουν.
Η δική τους αδιέξοδη πορεία δεν είναι αδιέξοδη για όλους.
Ούτε βεβαίως για τη χώρα.
Η χώρα μπορεί να ζήσει και χωρίς το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό θέλουμε να πούμε σήμερα στον ελληνικό λαό.
Δεν ταυτίζεται η μοίρα της χώρας με το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε τις επιλογές του και τις πληρώνει.
Η χώρα διατηρεί τις δικές της επιλογές και διεκδικεί την ελπίδα.
Εμείς αυτή την ελπίδα κρατάμε ζωντανή.
Εμείς είμαστε εδώ ενωμένοι όσο ποτέ, ήρεμοι και αποφασισμένοι.
Απευθυνόμαστε σε όλο τον Ελληνικό λαό.
Κοιτάμε όλους τους Έλληνες στα μάτια.
Οι αγωνίες των συμπολιτών μας δεν έχουν χρώμα. Κι εμείς δεν κάνουμε διακρίσεις ανάλογα με τις κομματικές σημαίες.
Εκφράζουμε το αίτημα όλων. Απευθυνόμαστε σε όλους. Ζητάμε συνεργασία απ’ όλους και στήριξη απ’ όλους.
Για να επιτύχουμε αλλαγή πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Ο κ. Παπανδρέου έχασε χθες μιαν ιστορική ευκαιρία.
Εμείς κάνουμε ένα ιστορικό άλμα: Ενώνουμε όλους τους Έλληνες.
Δεν έχουμε αντιπαλότητα με κανένα.
Από την κρίση θα βγούμε ισχυρότεροι.
Όχι μόνο εμείς, η Παράταξή μας, η κεντροδεξιά.
Θα βγει όλη η Ελλάδα ισχυρότερη.
Πιο ενωμένη. Πιο αισιόδοξη.
Η παρουσία μας και το μήνυμά μας αυτό είναι:
Είμαστε εδώ. Εκφράζουμε όλους τους Έλληνες.
Ενώνουμε όλους τους Έλληνες.
Είμαστε όρθιοι – αποδείξαμε ότι μπορούμε να μένουμε όρθιοι στα δύσκολα.
Προχωράμε μπροστά – κι αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε.
Πριν ενάμιση χρόνο μας είχαν για τελειωμένους και ηττημένους.
Και μέσα σε ενάμιση χρόνο καταφέραμε να γίνουμε στήριγμα Ελπίδας και Προοπτικής για όλο τον λαό.
Και τα καταφέραμε όλα αυτά χωρίς να γίνουμε ίδιοι με το ΠΑΣΟΚ
Σήμερα σε μας προσβλέπουν οι πάντες.
Έχετέ μου εμπιστοσύνη!
Κάποτε σας είχα πει, ότι θα ’ρθει στιγμή που οι άλλοι θα βιάζονται να κυβερνήσουμε περισσότερο απ’ ό,τι βιαζόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Εκλογές, που εμείς ήδη ζητάμε, δεν θα γίνουν επειδή τις ζητάμε εμείς.
Θα γίνουν γιατί το ΠΑΣΟΚ σέρνεται μόνο του σε εκλογές. Από τις αντιφάσεις του ή από τις τύψεις του ή κι από τα δύο…
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Ο λαός πρέπει πια να δώσει τη λύση.
Και θέλω όλοι σας να είστε κοντά στο λαό, να του μεταφέρετε το μήνυμά μας, να τον στηρίξετε στις δύσκολες στιγμές.
Το ΠΑΣΟΚ σπαράσσεται και καταρρέει.
Εμείς μένουμε όρθιοι και ενώνουμε το λαό γύρω μας.
Κι ο λαός πολύ σύντομα θα κάνει τη μεγάλη επιλογή του.
Και το μεγάλο άλμα σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό!
Και σε μια νέα Μεταπολίτευση!
Γι’ αυτό και ζήτησα εκλογές.
Έχετέ μου εμπιστοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου